16.

 Jak co dzień Kalina siedziała na recepcji i w dniu dzisiejszym starała się być niewidoczna dla innych. Miała kilka poważnych rzeczy do zrobienia i nie koniecznie dotyczyły to pracy. Tak jak powiedziała Krystianowi, postanowiła wyprostować kilka rzeczy w swoim życiu. Pierwsze co chciała zrobić, to powrót na studia. Stąd też szukała wszelkich informacji w tej sprawie. Jak dobrze pójdzie, może nie będzie musiała zaczynać wszystkiego od samego początku. Z tym jednak wiązała się podróż do Krakowa. Przez to też szukała połączeń, a raczej odpowiednich godzin. Musiała wziąć wolne i zastanawiała się kiedy będzie odpowiedni moment. Bawiła się zresztą długopisem czytając wszelkie wiadomości, kiedy nagle przed nią zmaterializował się Radek. Wystraszona aż podskoczyła i szybko zminimalizowała stronę.

- Wybierasz się do Krakowa? – uśmiechnął się szeroko na co wzruszyła ramionami – Ja jednak nie w tej sprawie. Widzisz, moja żona ma urodziny w piątek. Załatwiliśmy już babcię i zajmie się dziećmi. Dzięki temu możemy w końcu wyjść, zaszaleć.

- Rozumiem. Mam pomóc w kupieniu prezentu czy przyjdzie kurier?

- Nie, nie. Chciałem cię zaprosić na kręgle. Brakuje nam osoby do pary, na początku myślałem, że i tak się pojawisz. Jednak Krystek mi powiedział o waszym rozstaniu, jak również o tym, że dalej jesteście przyjaciółmi. I proszę cię, nie miej planów i zagraj z nami. – zrobił błagalną minę na co się zaśmiała – Wiem, że to może nie jest odpowiedni moment i w ogóle, jednak tak dawno nigdzie nie wychodziliśmy. To jedyna okazja byśmy my, rodzice, mogli się zabawić. Nie musisz nawet kupować prezentu, czy coś w tym stylu.

- Głupio tak trochę…

- Proszę, proszę. – złożył dłonie jak do modlitwy – Jeśli się nie zgodzisz, Krystian będzie musiał obejść się smakiem. Nie będzie miał pary do gry, a on uwielbia kręgle.

- Dobrze, przyjdę. I ta nie miałam planów na ten piątek.

- Kochana! Postawię ci w podziękowaniu duże piwo. A co do Krakowa, w przyszłym tygodniu szef idzie na urlop, możesz wtedy wyskoczyć na urlop.

Zostawił dziewczynę samą na co się cicho zaśmiała pod nosem. Do tej pory w sumie nie wiedziała co tak naprawdę przed chwilą się wydarzyło. Zerknęła jedynie na kalendarz i jak się okazało, miał rację. Szefa nie było w przyszłym tygodniu, w związku z tym zgłosiła urlop i zastanawiała się nad prezentem urodzinowym. Nie mogła pojawić się tak z pustymi rękami. Napisała wiadomość do Krystiana i o dziwo długo nie musiała czekać. Zaraz odezwał się telefon stacjonarny i jak się okazało był to Krystek.

- Możesz się podpiąć do mnie, choć ona uwielbia czerwone wino, najlepiej półwytrawne. I mam nadzieję, że nie zmusił cię jakimś szantażem?

- Wręcz przeciwnie, obiecał mi duże piwo. Zresztą wiem co to znaczy, kiedy jesteś rodzicem. Moja siostra nigdy nie wychodziła, zawsze było coś.

- Stąd właśnie urodziny Kasi zawsze są gdzieś poza domem. Normalnie skupia się na rodzinie, jednak raz do roku chce grać pierwsze skrzypce i poczuć się jak te dziecko. W tym roku idziemy właśnie na kręgle, które swoją drogą…

- Uwielbiasz. Już to gdzieś słyszałam.

- A jednak! – zaśmiał się – Użył szantażu emocjonalnego. Powiedział ci zapewne o tym, ze będę musiał siedzieć i pilnować towarzystwa, kiedy oni będą się świetnie bawić. A ty, z tym swoim dużym serduszkiem postanowiłaś mi pomóc ich pokonać. Bo zdajesz sobie sprawę z tego, że będziesz ze mną w parze?

- Jak już o to chodzi, to raczej zrobiło mi się ich szkoda. Załatwili babcię do opieki.

- No tak. Kręgle są na ósmą, przyjechać po ciebie? – od razu się zgodziła – W takim razie jesteśmy umówieni. A teraz przepraszam, ale muszę sprzedać nowe książki księgarni, trzymaj kciuki, ten klient jest bardzo wymagający.

- Dasz radę, jak zawsze zresztą.

Krystian zresztą się wyłączył, więc zajęła się ponownie swoimi rzeczami. Zamówiła bilety na pociąg, będzie musiała wstać dość wcześnie by dojechać do Krakowa, a do tego wrócić. Miała tylko nadzieję, że uda jej się wszystko załatwić za jednym zamachem. Zresztą jak wracała do domu z pracy, wstąpiła do sklepu i kupiła wino o jakim mówił Krystek. Co jak co, ale poczułaby się głupio, gdyby pojawiła się z pustymi rękami, choć nie znała Kasi. Dni zresztą minęły dość szybko i w taki o to sposób był już piątek. Kalina szybko wróciła do domu i zjadła coś na szybkiego, co jak co, ale nie zamierzała się wstawić dość szybko. Przebrała się w coś bardziej wygodnego, by móc szaleć na torze. Właśnie kończyła związywać włosy, kiedy usłyszała pukanie do drzwi. Krystian o dziwo był punktualny, zarzuciła na siebie kurtkę i z uśmiechem otworzyła mu drzwi.

- Gotowa na wygraną?

- Co jeśli jestem beznadziejna? Albo nigdy nie grałam w kręgle?

- Cóż, wtedy poproszę o pyszną kolację w ramach kompensaty. – zauważył na co się zaśmiała głośno zamykając drzwi – W sumie to zastanawia mnie jedno, nie wiem kiedy ty obchodzisz urodziny.

- Jestem dzieckiem majówki. Mój tato zawsze mi mówił, że zamiast szaleć do białego rana, to siedział na porodówce przez całą noc i czekał. Nawet planowali dać mi na imię Maja, moja babcia ich jednak od tego odwiodła.

- Masz urodziny w idealnym momencie. Możesz zrobić tak naprawdę wszystko, nie to co ja. Co ja zrobię w marcu?

- Domówkę, też możesz gdzieś pojechać.

- Też racja. A właśnie, mam dwa bilety na środę. Nie miałabyś ochoty wyskoczyć do kina?

- Niestety nie będzie mnie w Gdańsku. – Krystian od razu zdziwiony spojrzał na dziewczynę – Będę na drugim końcu Polski.

- Nie dobijaj mnie jeśli chcesz powiedzieć, że masz urlop. – westchnął – Już sam nie mogę się doczekać by wziąć kilka dni wolnego. Czekam jednak, aż zrobi się trochę cieplej i pojadę do rodziców na rower.

- Na urlop jeszcze muszę poczekać, taki odpoczynkowy. Tym razem jadę do Krakowa na dzień. Więc czeka mnie ciężka przeprawa. Wyjazd z samego rana, mam nadzieję, że nie będzie żadnych opóźnień. Zależy mi na tym, by załatwić coś w dziekanacie i wrócić.

- Dziekanat? Chcesz wrócić na studia?

- Tak. Nic nie stoi na przeszkodzie, mogę wrócić na zaoczne. Jeśli się uda, nie będę musiała zaczynać od nowa, tylko wrócić na kontynuację. Choć nie na ten sam kierunek, ale to nie przeszkadza. Ekonomia jest w sumie zbliżona do tego co studiowałam. To jest pierwsza rzecz, którą chcę wyprostować. Po tym przyjdzie czas na resztę.

- Ważne, że robisz to dla siebie. – Kalina odwzajemniła uśmiech i choć nie chciała tego przyznać, zrobiło jej się miło, że ma oparcie w chłopaku

Zaparkowali pod kręgielnią, więc choć na chwilę mogła się zrelaksować. Poznała całe towarzystwo i prawda była taka, że ani razu nie poczuła, że jest nieznajomą. Kasia jak również druga para – Marcin i Julia, byli bardzo sympatyczni. Oni również zostawili swoje pociechy w domu, pod opieką opiekunki. Na początku się obawiała trochę, że nie będzie miała o czym rozmawiać, w końcu nie mogła się pochwalić wiedzą na temat dzieci, jak się okazało bała się przedwcześnie. Owszem, chwilę porozmawiali na temat pociech, ale z pierwszym piwem rozmowa zmieniła swoje tory. W parze była z Krystianem, który aż nadto kochał kręgle. Było to po nim widać, i od razu dało się wyczuć rywalizację między chłopakami. Kalina czekała na swoją kolej, poczuła wibracje telefonu na stole i zauważyła zdjęcie Kacpra. Zanim się odezwała, przestał dzwonić, by po chwili mogła odczytać od niego wiadomość:

„Krystek, nie zachowuj się jak dziecko. Pogadajmy. Zwłaszcza, ze wygadałeś się ojcu, który wyłożył mi wykład. Wielkie dzięki.”

Nadeszła jej kolej, więc tylko wstała z miejsca biorąc kulę. Zbiła wszystkie po raz pierwszy i od razu z radości wyskoczyła do góry. Jak tylko odwróciła się do towarzystwa widziała zmarszczoną brew Krystiana, wpatrzonego w telefon. Wzięła głębszy wdech jedynie i postanowiła z nim porozmawiać. Musiała poczekać tylko na odpowiedni moment. Zresztą wraz z Krystkiem wygrali przez co szaleli jak dzieci na parkiecie, pod ostrzałem komentarzy, to się jednak nie liczyło. Ważne, że wygrali dzbanek piwa, z którym i tak się podzielili. Towarzystwo jak to bywa, dość szybko się zmyło, przez co Kalina również szukała jakiejś wolnej taksówki, bądź ubera. Nie uśmiechało jej się jechać autobusem nocnym, choć na to się zapowiadało.

- U mnie pusto, a u ciebie?

- To samo. No nic, odprowadzę cię, a później wrócę do siebie. – wzruszył ramionami – Nie pomyślałem w sumie, by wcześniej coś zamówić na konkretną godzinę. Ruszamy?

- Oczywiście, a po drodze odpowiesz mi na kilka pytań. Zgoda?

- Kilka pytań? Stało się coś?

- Ty mi to powiedź. – widząc zdziwiony wyraz chłopaka, wzięła głębszy wdech – Czy Hania wie o tym, z kim jej mąż ją zdradził? Przepraszam, ale przypadkiem przeczytałam wiadomość od Kacpra. Jak mogłeś powiedzieć o tym wszystkim swojemu ojcu? Kto jeszcze wie?

- Spokojnie. Hania o niczym nie wie. To, ze powiedziałem ojcu, ok może nie było to dobre posunięcie, ale zawsze był dla mnie przyjacielem, zawsze mogę się go poradzić w każdej kwestii. Przyznaję, że nie przemyślałem w tym konkretnym przypadku swojej decyzji. Widzisz, wychowywałem się z Kacprem od małego, jego ojciec zginął w wypadku na morzu. To wtedy mój ojciec wziął go pod swoje skrzydła, jest dla niego ojcem. W dodatku nigdy nie widziałem go wściekłego, nigdy niczego nie oceniał. Po prostu wysłuchiwał wszystkich naszych problemów i albo radził, albo po cichu dawał nam wykład. To najgorsze co może być, wtedy po prostu wiesz, ze go zawiodłaś. Ok, nie był może odpowiednią osobą w tym momencie, której powinienem się zwierzyć, jednak nie miałem do kogo pójść.

- Dlaczego w takim razie nie chcesz porozmawiać z kuzynem?

- Nie jestem jeszcze gotowy. – mruknął cicho – Spotkałem się z nim i nie wytrzymałem. Po raz pierwszy uderzyłem własnego kuzyna, w ogóle kogoś uderzyłem. Kalina to wszystko naprawdę jest pokręcone. Nigdy, przenigdy bym nie pomyślał, że spotka mnie coś takiego. Przez to też tak naprawdę postępuje tak jak widać. Robię jakieś dziwne rzeczy. Czasem mam wrażenie, że błądzę we mgle, jak jakieś dziecko. Nigdy się tak nie zachowywałem, zawsze uchodziłem za tego dojrzałego, świadomie podejmującego decyzje.

- Nie możesz powiedzieć Hani. – zauważyła na co kiwnął głowa – To Kacper powinien jej powiedzieć, choć wiem, że jest ci trudno. Podczas naszego spotkania zauważyłam, że bratowa to twoja przyjaciółka.

- Prawda jest taka, że podkochiwałem się w niej. Do niczego między nami nigdy nie doszło, w dodatku naprawdę byli szczęśliwą parą. Gdybyś znała ich od dawna, w życiu byś nie powiedziała, że któreś z nich może dopuścić się zdrady. W dodatku Kacper… zawsze mi imponował. Chciałem być taki jak on, stąd dobrze się uczyłem, tak jak on. Poszedłem na studia i ciężko pracuję na sukces. Widzisz… to nie jest twoja wina, nie znałaś nas, więc to czysty przypadek. Jednak denerwuje mnie w tym wszystkim to, że to ja najpierw zauważyłem Hanię, i teraz ciebie. A on… on po prostu ma to wszystko gdzieś. Dla niego byłaś tylko przygodą, to mnie zabolało. – mruknął cicho pod nosem i widziała jak w tym momencie schodzi z niego całe ciśnienie

- Mimo tego, powinieneś z nim porozmawiać. Nie mogę cofnąć czasu, sprawić by do niczego nie doszło. Choć uwierz mi, gdybym mogła to bym to zrobiła. – westchnęła stojąc przed nim przodem – Tak jak mówiłam, to twoja rodzina, bardzo bliska i ważna dla ciebie osoba. Nie możesz po prostu wybierać, on albo ja. Nigdy na to nie pozwolę.

- I tego właśnie w tobie nie widział. Miał cię za pierwszą lepszą laskę, gdzie oboje wiemy, że to nie jest prawda. Chyba to zdenerwowało mnie jeszcze bardziej. – szepnął spuszczając głowę – Przez to mu przywaliłem w nos.

- Nie było to mądre posunięcie. – zaśmiała się cicho i delikatnie podniosła jego twarz za podbródek – Choć powinnam zapewne podziękować za bronienie mojego honoru. Krystian… rozmawiasz ze mną, chciałeś bym do ciebie wróciła, więc nic nie stoi na przeszkodzie byś na spokojnie porozmawiał z Duszkiem. Nie mieszaj tylko w to Hani. Uwierz mi, dowiedzenie się tego, że mąż cię zdradza nie jest miłym doświadczeniem, a już na pewno nie wtedy, kiedy mówi ci o tym ktoś obcy. Dobrze wiem co się wtedy czuje.

- Masz rację. – westchnął delikatnie obejmując dziewczynę ramieniem  – Ostatnio mam wrażenie że zawsze masz rację. A teraz idziemy? Nie wiem jak tobie, ale mi robi się coraz chłodniej. – kiwnęła jedynie głową, po kilku krokach cicho zaczęła

- Krystian… - chłopak jedynie spojrzał na dziewczynę z góry – Dziękuję za dzisiejszy wieczór.

- Nie masz za co dziękować. Uwielbiamy spędzać razem wolny czas, a muszę przyznać przyjaciółko, że rozgromiliśmy ich i to jest bardzo miłe uczucie.

Po ulicy rozniósł się głośny śmiech Kalina, i tylko sama objęła chłopaka w pasie i wolnym krokiem ruszyli w stronę mieszkania dziewczyny. Miała tylko nadzieję, że Krystian jednak porozmawia z kuzynem. Choć nie chciała się w to wszystko mieszać, widziała jak bardzo mu brakuje tego co było przed całą aferą. Właściwie dotarło do niej, że jej też tego wszystkiego brakowało.

&&&

uff udało się.... ten rozdział pisałam przez ostatni tydzień i prawda jest taka, że chwilo straciłam wenę, nie do końca wiem co będzie dalej i jak to wszystko ma się potoczyć, jednak liczę na udany powrót weny, zważając na to, że od poniedziałku zaczynam krótki urlop. Postaram się dodać nowy rozdział w przyszły weekend, jednak niczego nie obiecuję, ponieważ już w piątek wyruszam na urodzinowy weekend, restart. Miłego tygodnia i do usłyszenia w następnym. :) 

ps. Liczę na waszą szczerą opinię. Jakiekolwiek sugestie mile widziane :)